دکتر حسین امامی

مدرس و پژوهشگر هوش مصنوعی، تحلیلگر شبکه های اجتماعی و مشاور روابط عمومی

اطلاعاتي كه از كاربران جمع‌آوري مي شود

شنبه نهم آذر ۱۳۹۲
ادمین

اسناد منتشرشده آژانس امنیت ملی NSA در ماه ژوئن (خرداد ماه ۱۳۹۲) نشان داد که این سازمان چطور به اطلاعات شرکت‌های فناوری بزرگ دسترسی پنهانی دارد. پرونده‌های فاش شده نشان می‌داد که NSA به سرورهای ۹ شرکت اینترنتی، از جمله فیس‌بوک، گوگل، مایکروسافت و یاهو دسترسی دارد، و می‌تواند ارتباطات آنلاین را در چارچوب برنامه‌ای بنام پریزم (Prism) تحت نظر قرار دهد.

طبق این اسناد، در چارچوب این پروژه، NSA و ستاد مرکزی ارتباطات دولت بریتانیا (GCHQ) به ای‌میل‌ها، ریز مکالمات چت‌ها، داده‌های ذخیره شده، ارتباطات صوتی، انتقال فایل‌ها و داده‌های شبکه‌های اجتماعی دسترسی پیدا می‌کنند. اما شرکت‌های اینترنتی ادعا می‌کنند که به این سازمان‌ها امکان "دسترسی مستقیم" به سرورهایشان را نداده اند. برخی کارشناسان کارآیی واقعی پریزم را زیر سوال می‌برند.

پروفسور پیتر سامر، متخصص جمع‌آوری اسناد و مدارک دیجیتال، به بی‌بی‌سی گفت که اعطای امکان دسترسی در شکل فعلی آن، چندان دست سازمان‌های اطلاعاتی را باز نمی‌گذارد، چرا که آنها تنها حق دارند در مورد اهداف مشخصی اطلاعات جمع‌آوری کنند. (منبع بي بي سي)


پریزم امکان دسترسی به چه داده‌هایی را دارد؟

چه نوع اطلاعاتی می‌تواند جمع‌آوری شود؟
مایکروسافت: برخی وب‌سایت‌های مایکروسافت اطلاعات مربوط به آدرس ای‌میل، نام، نشانی منزل یا محل کار، یا شماره تلفن افراد را جمع‌آوری می‌کنند. دسترسی به برخی خدمات مستلزم ارائه آدرس ای‌میل و رمز عبور است. مایکروسافت همچنین اطلاعات ارسالی از سوی کاربران اینترنت از سایت‌های بازدید شده را همراه نشانی پروتکل اینترنتی (IP Address) را دریافت می‌کند. در این اطلاعات نام وب‌سایت و زمان بازدید از آن قید شده است. مایکروسافت همچنین برای ارائه اطلاعات بیشتر در مورد بازدید از صفحات از کوکی استفاده می‌کند.
یاهو: زمانی که کاربران یاهو برای استفاده از خدمات این شرکت عضو آن می‌شوند، یاهو اطلاعاتی نظیر نام، نشانی، تاریخ تولد، کد پستی و شغل آنها را جمع‌آوری می‌کند. این شرکت همچنین اطلاعاتی نظیر نشانی پروتکل اینترنتی را از کامپیوترهای کاربران دریافت و ثبت می‌کند.

گوگل: برای افتتاح حساب کاربری در گوگل، کاربر باید اطلاعات شخصی نظیر نام، آدرس ای‌میل و شماره تلفن خود را ارائه کند. جی‌میل (سرویس ای‌میل گوگل) فهرست مکاتبات و رشته ای‌میل‌های همه کاربران را ذخیره می‌کند. هر حساب کاربری ۱۰ گیگابایت گنجایش دارد. جستجوها، نشانی‌های پروتکل‌های اینترنتی، اطلاعات مربوط به تماس‌های تلفنی و کوکی‌ها هم ذخیره می‌شوند. مجموعه این اطلاعات تنها می‌تواند به یک کاربر واحد متعلق باشد. اطلاعات مربوط به گفتگوهای اینترنتی هم ذخیره می‌شوند، مگر اینکه یکی از کاربران گزینه ضبط نشدن گفتگو را انتخاب کند.

فیس‌بوک: برای عضویت در فیس‌بوک، کاربران باید اطلاعات شخصی خود، نظیر نام، آدرس ای‌میل، تاریخ تولد و جنسیت را ارائه کنند. فیس‌بوک استتوس‌های جدید، و عکس‌ها، ویدئو، پست‌ها، نظرات گذاشته رو پست‌های دیگران، پیام‌ها و چت‌ها را هم ذخیره می‌کند. نام دوستان، و مشخصات ای‌میل دوستانی که آدرسشان را روی پروفایلشان ذکر کرده اند هم ضبط می‌شود. اطلاعات مربوط به تگ شدن (برچسب زدن) دوستان، و همچنین اطلاعات مربوط به GPS یا موقعیت جغرافیایی افراد هم ذخیره می‌شود.

پل‌تاک: پل‌تاک خدمات چت و ارسال پیام صوتی و تصویری ارائه می‌دهد. کاربران باید اطلاعات تماس – از جمله ای‌میل – خود را ارائه دهند. این شرکت برای ردگیری رفتار کاربران از کوکی استفاده می‌کند، و هدفش از این کار انجام تبلیغات هدفمند است.

یوتیوب: وب‌سایت یوتیوب متعلق به شرکت گوگل است و این شرکت در یوتیوب هم از روش‌های مشابهی برای جمع‌آوری اطلاعات استفاده می‌کند. جستجوهای کاربرانی که از حساب کاربری گوگل خود برای ورود به یوتیوب استفاده می‌کنند، و همچنین پلی‌لیست‌ها و اشتراک‌های آنها به حساب‌های کاربری دیگر ضبط می‌شود.

اسکایپ: اسکایپ بخشی از شرکت مایکروسافت است، و امسال سرویس ارسال پیام آن جانشین مسنجر مایکروسافت شده است. کاربران در موقع عضویت در اسکایپ اطلاعات شخصی خود، از جمله نام، نام کاربری و نشانی خود را وارد می‌کنند. اطلاعات دیگری نظیر سن، جنسیت و زبان اول کاربر هم به‌صورت اختیاری ضبط می‌شوند. فهرست مخاطبان تماس هم ذخیره می‌شود. اطلاعات مربوط به موقعیت جغرافیایی کاربرانی که با استفاده از تلفن همراه به وب‌سایت متصل می‌شوند هم ضبط می‌شود. اسکایپ معمولا پیام‌های فوری، و پیام‌های صوتی و تصویری را بین ۳۰ تا ۹۰ روز ذخیره می‌کند. البته کاربران می‌توانند انتخاب کنند که پیام‌های فوری‌شان برای مدتی طولانی‌تر حفظ شود.

ای او ال: آمریکا آنلاین، اطلاعات شخصی افراد را برای عضویت و ثبت نام برای خدمات و کالاهای این شرکت جمع‌آوری می‌کند، اما در مقررات رعایت حریم خصوصی این شرکت آمده که کاربرانی که نخواهند با این روش‌ها هویت خود را برای شرکت آشکار کنند، "عموما ناشناس" می‌مانند.

اپل: کاربرانی که درخواست دریافت شناسه اپل می‌کنند (این کار برای برخورداری از خدماتی نظیر آی‌تونز، یا ثبت برخی کالاها لازم است)، باید اطلاعات شخصی خود، از جمله نام، نشانی، آدرس ای‌میل و شماره تلفن را وارد کنند. شرکت اپل همچنین اطلاعات مربوط به کسانی که کاربرانش محتواهای مختلف را با آنها به اشتراک می‌گذارند، از جمله نام و آدرس ای‌میل آنها را جمع‌آوری می‌کند.